W tropikalnej Azji uprawia się go od ponad 3.000 lat. Jest jedną z tych roślin, bez których wiele narodów nie wyobraża sobie życia. Dla każdego Azjaty imbir to podstawowy dodatek do potraw i bardzo skuteczne lekarstwo. W polskiej kuchni, w sproszkowanej postaci, dodaje smaku flakom, pasztetowi z zająca i piernikowi.
Surowy imbir dodaje świeżości i pikantności owocom morza, polepsza smak mdłych potraw i tłustych mięs, np. kaczki czy wieprzowiny. Mielony najlepiej nadaje się do potraw słodkich, np. herbatników, ciast, sałatek owocowych. Pasuje też doskonale do pieczonych jabłek. Imbir surowy zawsze trzeba obrać, a najlepiej zeskrobać nożem skórkę tylko z kawałka, którego będziemy używać. W żadnej potrawie nie powinno się go łączyć z ziołami, bo te kłócą się z jego aromatem. Świetnie za to komponuje się z przyprawami korzennymi: zielem angielskim, liściem laurowym, goździkami, gałką muszkatołową i pieprzem. Świeży najlepiej trzymać w lodówce. Owinięty papierowymi ręcznikami i w plastikowych torebkach przetrwa kilka tygodni. Imbiru w proszku nie kupujemy na zapas, bo zwietrzeje. Małe opakowanie trzymamy w ciemnym i suchym miejscu. Imbir marynowany po otwarciu schowajmy w lodówce. Kandyzowany - w słoiczku, w chłodnym i ciemnym miejscu. Jednak są osoby, którym imbiru jeść nie wolno. Jest to bardzo ostra przyprawa, mająca drażniące działanie, dlatego nie można się nią bezkarnie zajadać. Unikać jej powinny kobiety w ciąży lub karmiące, osoby chorujące na przewlekłą chorobę przewodu pokarmowego, np. wrzody żołądka, czy dwunastnicy lub refluks żołądkowy.
Lecznicze właściwości imbiru:
- ułatwia trawienie - olejek zawarty w kłączu pobudza wydzielanie śliny i soku żołądkowego, działa żółciopędnie i rozkurczowo, leczy wzdęcia
- łagodzi mdłości - jest składnikiem leków przeciw chorobie lokomocyjnej, przeciwdziała wymiotom po narkozie i chemioterapii,
- zmniejsza agregację (zlepianie) płytek krwi - chroni przed tworzeniem się zakrzepów, jest niezbędnym dodatkiem do menu osób z podwyższonym cholesterolem
- łagodzi bóle miesiączkowe
- leczy przeziębienia i przynosi ulgę chorym stawom - jest bogaty w substancje przeciwzapalne - wchodzi w skład niektórych maści i plastrów rozgrzewających - podczas masażu kilka kropli olejku imbirowego przynosi ulgę obolałym mięśniom
- leczy migreny - regularnie stosowany zmniejsza częstość i ilość ataków, łagodzi też towarzyszące im mdłości.
- działa przeciwobrzękowo, bo zawarty w nim olejek eteryczny ma działanie moczopędne
- dba o jamę ustną - ma działanie odkażające i odświeżające, pozostawia miły zapach w ustach, leczy infekcje, pobudza wydzielanie śluzu, warto płukać nim bolące gardło (do szklanki bardzo ciepłej wody wsypać 2 łyżeczki sproszkowanego imbiru)
- zwiększa koncentrację i wydajność umysłową, bo poprawia ukrwienie mózgu - odrobina sproszkowanego imbiru dodana do kawy, niweluje jej szkodliwe właściwości
- polepsza krążenie krwi, wspaniale rozgrzewa cały organizm
- pobudza organy płciowe - w tropikalnej Azji używa się go jako afrodyzjak
