![Po 86 latach pamiętamy o wysiedlonych - podniosła uroczystość w byłym obozie przejściowych w Jarocinie [ZDJĘCIA, SONDA] - Zdjęcie główne](https://static.zpleszewa.pl/galleries/a0af8e73-90ea-4f75-97b8-349cc61c1211)
W 1939 roku rozpoczęły się wysiedlenia jarociniaków przez niemieckich okupantów. Trafili oni do Opoczna i innych miejscowości Generalnego Gubernatorstwa. Od tamtych wydarzeń minęło 86 lat.
Kwiaty, znicze i wspomnienia w rocznicę wysiedlenia jarociniaków
W rocznicę wysiedleń z 1939 roku, w siedzibie Zespołu Szkół Ponadpodstawowych nr 1 w Jarocinie, która w czasie okupacji niemieckiej pełniła funkcję obozu przejściowego, odbyła się uroczystość upamiętniająca wydarzenia sprzed 86 lat. Wzięły w niej udział między innymi władze samorządowe gminy Jarocin, powiatu jarocińskiego, włodarze Opoczna oraz osoby, które zostały wysiedlone i ich rodziny.Aby oddać hołd mieszkańcom Jarocina wypędzonym ze swoich domów przez niemieckiego okupanta, delegacje złożyły kwiaty i zapaliły znicze pod tablicą pamiątkową znajdującą się na budynku Zespółu Szkół Ponadpodstawowych nr 1 w Jarocinie.
W uroczystości wzięły udział osoby wysiedlone oraz ich rodziny: Barbara Siwińska, Irena Czerneńko, Genowefa Doczekalska oraz Danuta Szperna z mężem.
- W ciągu 15 minut zostaliśmy wypędzeni z mieszkania. Nasz dobytek to było to, co niosły ręce - wspominała Barbara Siwińska, która jako trzy i pół letnie dziecko wraz z rodzicami spędziła mroźną noc z 8 na 9 grudnia 1939 roku w surowych murach budowanego klasztoru franciszkańskiego.
Wysiedlona Barbara Siwińska: „Wojna ma dwie twarze”
Uczestnicy uroczystości podkreślali rolę i solidarność mieszańców Opoczna, którzy mimo trudnych warunków i powszechnej biedy, nie wahali się pomóc wysiedlonym jarociniakom.
- Z opowiadań rodziców wiem, że w Opocznie usłyszeli słowo „raus” (wychodzić przyp. red.) i że mają sobie dawać radę sami. W pierwszym momencie mieszkaliśmy u rodziny burmistrza Opoczna. Później trafiliśmy do małej miejscowości Dorobna Wieś. Przyjęli nas państwo Ruszkiewiczowie. Mieli trójkę dzieci i mały domek, w którym była duża kuchnia, pokój i mały pokoik, taki 3 na 3 metry. To było nasze mieszkanie przez trzy kolejne lata. Ale to był fantastyczny czas, a państwo Ruszkiewiczowie byli wspaniali ludzie, sami niewiele mieli, a dzielili się z nami. Do dzisiaj utrzymujemy z ich rodziną kontakt - opowiadała Barbara Siwińska.
I dodała:
- Woja ma dwie twarze. W czasie obławy, która miała miejsce w tej miejscowości, gdzie mieszkaliśmy, przyszedł po nas Niemiec. Kiedy zobaczył nasz pokój, powiedział: „O mój Boże, Wy tu mieszkacie”. Stał, popatrzył i stwierdził: „Zostańcie”. Nie zabrał nas z mieszkania. Dlatego uważam, że wojna ma dwie twarze.
Jarociniacy mieli 15 minut na opuszczenie swoich domów
Przypomnijmy, że 8 i 9 grudnia 1939 r. na mocy dekretu Adolfa Hitlera przeprowadzono w powiecie jarocińskim pierwsze wielkie i brutalne wysiedlenia Polaków.Mieszkańcy na opuszczenie dorobku życia otrzymali zaledwie 15 minut. Wysiedleńcy furmankami przywiezieni zostali na teren budującego się klasztoru franciszkańskiego w Jarocinie, gdzie odbyło się sprawdzanie list wypędzanych mieszkańców.
9 grudnia, wszystkich - 1.202 osoby, zabrano na bocznicę kolejową i pociągiem - 20 wagonów osobowych i 4 paczkarki, wywieziono ich do Opoczna w Generalnym Gubernatorstwie.
Tym samym pociągiem wywiezieni też zostali ziemianie i inteligencja z powiatu jarocińskiego, którzy wcześniej przetrzymywani byli w obozie w Cerekwicy pod Jarocinem.
W Opocznie wszyscy pozostawieni zostali sami sobie. Z pomocą wysiedlonym przyszła miejscowa ludność, która przyjęła jarociniaków do swoich domostw.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.